Dimoh is een R&B/hiphop artiest uit Sierra Leone. Hij streek neer in Den Haag voor een studie internationale betrekkingen, maar stortte zich al snel volledig op muziek. Begin dit jaar bracht hij de single “Slow Down” uit en zijn debuutalbum “Kumba” ziet sinds kort het levenslicht. Dimoh is een getalenteerde vocalist met een eigen internationale sound. In dit interview praten we met hem over zijn muzikale ontwikkeling, zijn persoonlijkheid en ambities. 

“Op achttienjarige leeftijd begon ik met muziek maken. Tijdens de middelbare school voetbalde ik op hoog niveau en daar was ik helemaal van in de ban. Na mijn middelbare school ging ik naar de universiteit in Den Haag om internationale betrekkingen te studeren. Alle mensen die ik ontmoette op mijn studie waren muzikanten, dat was puur toeval. Zij stimuleerden mij om mijn eigen muziek verder te ontwikkelen. Daar heb ik ook fijne vriendschappen en samenwerkingen aan overgehouden. Muziek voelde als iets natuurlijks en instinctiefs. Het was dan ook de meest logische keuze om mij daar volledig op te storten toen ik stopte met de universiteit. Ook al vind ik dat ik nog veel moet groeien en leren, ben ik heel benieuwd wat ik kan bereiken nu ik er zoveel tijd en energie in stop. 

Mijn inspiratie om muziek te maken komt zowel vanuit een externe- als een interne passie. Ik word beïnvloed door de drive van mensen om me heen en dat zet ik om in energie om te creëren. Soms heb ik een melodie in mijn hoofd waardoor ik gelijk de urge voel om op te gaan nemen. Opgroeiend in Sierra Leone heb ik verschillende ervaringen gehad die ik heb gebruikt als inspiratie. Ik schrijf vanuit mijn gevoel en mijn beleving. Artiesten als Chris Brown, Sam Cooke en Otis Redding hebben mij in daarin geïnspireerd. 

Mijn schrijfproces begint altijd met de vraag wat een liedje nodig heeft. Voor sommige liedjes moet je een langer leerproces doorlopen voordat je kunt beginnen met schrijven en andere liedjes overkomen je gewoon. Meestal vertrouw ik op mijn gevoel. De melodieën in mijn hoofd raken de beat gevoelsmatig en dan is het makkelijk om daar vervolgens woorden aan te koppelen. Dan klopt het vaak gewoon. 

Ik koester de droom om mijn verhaal te vertellen aan een groter publiek. Het voelt voor mij al als een luxepositie dat ik mijn stem überhaupt kan laten horen. Ik ben opgegroeid in Sierra Leone en daar zijn gewoon weinig kansen. Het zou geweldig zijn om het punt te bereiken waarop ik de muziek voor mij kan laten werken en op die manier wat kan geven aan mijn familie, kan zorgen voor mijn tantes en een positieve bijdrage aan de gemeenschap daar kan leveren.

Afgelopen tijd heb ik het gevoel dat ik binnen mijn muziek volwassener geworden ben. Ik heb parttime muziekcompositie bij de Q Factory in Amsterdam gestudeerd en daar hielpen ze me vooruit met het technische aspect van songwriting. Het is net als sport: met talent kom je wel een eind, maar sommige technieken moet je gewoon leren van anderen. Uiteindelijk moet ook iemand tegen je zeggen dat je voldoende moet rusten en water moet drinken voor een optimale prestatie. Voordat je het weet ben je door die hulp een hele andere atleet en begin je ook jezelf te verrassen. Dit principe geldt ook voor muziek. 

Een persoonlijke eigenschap die me helpt is dat ik me snel op mijn gemak voel bij mensen. Van studiosessies tot meetings, het lukt me om bij iedereen een relaxte vibe neer te zetten. Wanneer ik me comfortabel voel geef ik ook gelijk ruimte aan de ander om zich op zijn of haar gemak te voelen. Dan kom je heel snel bij de kern van een gesprek, in plaats van dat je langs elkaar heen praat of dat je de kern zelfs helemaal nooit raakt. 

Via mijn veelzijdigheid denk ik me te kunnen onderscheiden van andere artiesten. Op dit moment word ik gezien als R&B artiest, maar at the end of the day wil ik terugkijken op een repertoire met uiteenlopende genres. Ik heb soul, jazz en funk nummers, maar ook songs met afropop en dance invloeden. Het is kunst, ik hoef het gelukkig niet te definiëren. 

Nederland is een land met kansen en de levensstandaard is hoog, maar het heeft wel zijn eigen cultuur waar je lastig een weg in vindt als outsider. Dit in combinatie met het gegeven dat ik zwart ben, maakt het soms lastig als muzikant. Racistische structuren spelen ook hier een rol. Vervolgens kan ik niet bij de pakken gaan neerzitten en zeggen “Shit, zo is het nu eenmaal”. Je moet doorgaan. Hopelijk verbetert ook hier de situatie omtrent racisme en ontstaat er een verdergaande kansengelijkheid, daar vertrouw ik op. 

Ik zit nu midden in mijn albumrelease. Mijn eerste single, "Slow Down", is al een tijdje uit en gisteren dropte het gehele album getiteld “Kumba”. Hoe de release party eruit gaat zien is nog onzeker, maar het wordt sowieso een (online) feest!”

Luister het debuutalbum van Dimoh “Kumba”.

Benieuwd naar welke muziek Dimoh inspireert? Beluister het hier.