Arend Dijkstra is leadzanger en songwriter bij The Great Communicators. in 2014 had de band een vliegende start met hun EP “Bide Your Time” en speelden ze door heel Nederland. Daarna vlogen ze een tijdje onder de radar, maar nu zijn ze terug met verse songs en een vernieuwde sound. In oktober kunnen wij het nieuwe album “The Endless Haze” van ze verwachten en gisteren speelden The Great Communicators een livestream show vanuit het PAARD. 

In deze Spotlight vertelt Arend over zijn muzikale ontwikkeling en zijn liefde voor songwriting.

“Zolang ik mij kan herinneren heb ik de drang om te schrijven. Soms voelt het zelfs als een verslaving. Songwriting is voor mij een uitingsvorm en een manier om betekenis te geven aan mijn leven.

Vanaf mijn achtste ontwikkelde ik mijn interesse in muziek en begon ik nummers te playbacken. Op een gegeven moment ging ik samen met mijn broer liedjes maken, puur voor de lol. Waar mijn broer er na een tijdje wel op uitgekeken was en iets anders ging doen, had het bij mij iets getriggerd en probeerde ik al snel over serieuzere thema’s te schrijven. Mijn nummers hadden toen titels als “My Dream is Peace”. Over de kwaliteit van de songs van toen valt zeker te twisten, maar er zat een bepaalde intentie achter die nooit is verdwenen.

Tijdens mijn middelbare schooltijd ontdekte ik programma’s om zelf muziek op te nemen op mijn computer met verschillende sporen. Dat was voor mij een echte game changer, want ik kon ineens alles wat ik in mijn hoofd had gelijk uitproberen en uitwerken. 

Toen ik naar het Conservatorium van Amsterdam ging werd muziek maken voor mij nog een stap serieuzer. Die opleiding is ontzettend op creativiteit gefocust, wat voor mij ook de reden was om me daar aan te melden. Los van de docenten heb ik ook veel geleerd van mijn medestudenten. Iedereen zit op een bepaald niveau en kent andere muziek. Zo leer je zelf ook nieuwe artiesten en stijlen kennen. De leden van The Great Communicators zijn ook bijna allemaal afkomstig van het CvA.

In vergelijking met vroeger heb ik een breder begrip van wat je met muziek kan doen. Ook snap ik de theoretische kant achter muziek nu beter. Sinds een tijdje ben ik docent bij de Herman Brood Academie (Utrecht) en Rock City (Eindhoven) . Voor het voorbereiden van die lessen heb ik mezelf moeten dwingen om nog dieper in de theorie achter songwriting te gaan. Muziektheorie klinkt misschien niet zo sexy, maar voor mij is muziek maken een wisselwerking tussen de onbevangenheid en het inzicht in hoe muziek nou eigenlijk in elkaar zit. Dat maakt voor mij de magie vervolgens alleen maar groter.

Ik vind het gevaarlijk als je songwriting te abstract maakt en het teveel gaat hebben over “inspiratie”. Ik word er altijd een beetje iebelig van wanneer die term gebruikt wordt als excuus om niet te schrijven, want dan leg je jouw productiviteit in handen van hoe geïnspireerd je wel of niet bent. Via trucjes en methodes kun je jezelf het schrijven opleggen en dan volgt de inspiratie vaak vanzelf.

Er zijn oneindige opties binnen de songwriting. Zo heb je om te beginnen melodie, harmonie, ritme en tekst en alleen daaraan hangen weer andere elementen. Door gevarieerde methodes te gebruiken kun je jezelf blijven uitdagen en er ook achter komen wat werkt voor jou.

Ik leg mezelf ook vaak taken op voordat ik überhaupt voor het witte papier ga zitten. Je kunt bijvoorbeeld onderscheid maken tussen een sessie waarin je alleen maar spaghetti tegen de muur gooit en kijkt wat er blijft plakken. Of je zoomt in op eerdere ideeën waar je op verder kan bouwen. Het structureren van je schrijfsessies is superbelangrijk. Zonder zo’n structuur kun je jezelf de put in gaan praten omdat het kan gaan voelen alsof geen enkel idee werkt. Wanneer je voor jezelf focus aanbrengt kun je gemakkelijker concrete stappen zetten in je songwriting. Dan wordt “inspiratie” een beloning voor je harde werk in plaats van iets waar je maanden op moet wachten. 

Mijn arbeidsethos heeft ook een keerzijde, ik kan soms te streng voor mezelf zijn en me op die manier klem zetten en mezelf geen rust gunnen. Een tijd lang had ik een writersblock. In die periode dacht ik “ik schrijf nummers niet op de goede manier”, maar je kunt niks verkeerd doen met songwriting. Het mooie is dat er eindeloos veel mogelijkheden zijn om een nummer te schrijven. De ene methode is niet beter dan de andere.

Hoe ik op het onderwerp kom van een liedje verschilt enorm. Soms komt de tekst er in één keer uit omdat ik een bepaald idee heb dat ik alleen maar hoef te volgen zoals bij onze laatste single Oh Oh Oh. Andere keren werk ik een nummer geheel uit terwijl ik er gibberish overheen zing. Dan denk ik “de echte tekst schrijf ik later nog wel”, maar soms haalt zo’n tekst dan ineens de eind take. 

Ik ben steeds meer gaan loslaten dat lyrics per se sense moeten maken. Ik wil namelijk ook openstaan voor wat er vanzelf uitvloeit, ook al maakt het in eerste instantie geen sense. Sterker nog, waarom zou tekst überhaupt ergens op moeten slaan? Dat is ook maar een regeltje dat mensen ooit hebben verzonnen.

Deze corona periode is voor mij persoonlijk goed te doen. De pressure om jezelf te laten zien, veel te spelen en te pronken met je successen valt door corona weg. De druk is eraf om productief te zijn en dat werkt juist heel motiverend. Ik heb ontzettend veel plezier in naar de studio gaan en om lekker dingen uit te proberen. Dat voelt nu veel vrijer en dat vind ik heel prettig. 

Volgende maand komt er weer een single van The Great Communicators uit. Vijftien oktober brengen we onze tweede plaat uit “The Endless Haze” tijdens een show in Cinetol in Amsterdam. Daar knopen we ook een tour aan vast waarin we Den Haag zeker aantikken. Ik woon sinds kort in Den Haag, dus dan kan een optreden in mijn thuisstad niet uitblijven.”

Luister hier naar welke muziek Arend inspireert.